Mijn hulpvraag is geen aanval. Het is een noodkreet. En die komt niet eens in de buurt van de ernst en omvang van wat hij mij heeft aangedaan. In plaats van te erkennen wat er speelt, negeert hij alles, gaat nergens op in, en probeert zijn gedrag te verdoezelen door het te koppelen aan politieke uitingen over oorlog. Dit heeft helemaal niks met iets van duiz...
Toon meer »
Mijn hulpvraag is geen aanval. Het is een noodkreet. En die komt niet eens in de buurt van de ernst en omvang van wat hij mij heeft aangedaan. In plaats van te erkennen wat er speelt, negeert hij alles, gaat nergens op in, en probeert zijn gedrag te verdoezelen door het te koppelen aan politieke uitingen over oorlog. Dit heeft helemaal niks met iets van duizenden kilometers verder te maken. Dat is niet alleen irrelevant, maar ook een doorzichtige poging om zichzelf als slachtoffer neer te zetten en mijn klacht te delegitimeren.
Wat mucahit yalaniz doet is geen misverstand, het is een patroon. Een patroon van controle, ontkenning en het uitlokken van wanhoop. En het wordt nog verontrustender als je weet dat zijn vader, CahitYalaniz, een bewezen expert is op het gebied van cybersecurity. Dat is geen detail, maar een **eerste duidelijke aanwijzing** dat Mucahit mogelijk toegang heeft tot **elektronische middelen** waarmee hij mij digitaal kan volgen, beïnvloeden of zelfs saboteren. In combinatie met het feit dat hij mijn inloggegevens al had ontvangen, is dit een ernstig veiligheidsrisico.
**Strafrechtelijke context**
De volgende artikelen uit het Wetboek van Strafrecht zijn relevant:
- **Art. 285b Sr – Belaging**: Herhaaldelijk tergen, volgen en psychisch onder druk zetten.
- **Art. 138a Sr – Computervredebreuk**: Onrechtmatige toegang tot digitale accounts.
- **Art. 261–262 Sr – Smaad en laster**: Het publiekelijk ondermijnen van mijn geloofwaardigheid.
- **AVG en privacywetgeving**: Onrechtmatige verwerking van persoonlijke gegevens.
Ik heb alles geprobeerd: aangifte, gesprekken, waarschuwingen. De politie doet niets. Zijn familie grijpt niet in. En ondertussen blijf ik psychisch lijden, tot het punt dat ik **suïcidale gedachten** heb ontwikkeld door zijn herhaaldelijke provocaties en het gevoel van totale machteloosheid.
Mijn reviews zijn geen smaad. Ze zijn een vorm van zelfverdediging. En als niemand ingrijpt, dan rest mij niets anders dan het publiek te waarschuwen. Want als iemand zeven jaar (!!!!) lang lijdt onder het gedrag van een ander, en niemand luistert, dan is het niet de klager die moet zwijgen ,maar de dader die moet stoppen.
Toon minder »